💗 The Power of the Heart – mijn weg naar het hart
- Karolina Cichoń
- 9 jun
- 3 minuten om te lezen
De film “The Power of the Heart” herinnerde mij aan mijn eigen pad. De weg naar het hart. Maar voordat ik überhaupt kon voelen wat mijn hart werkelijk verlangde – ging ik door een hel. Letterlijk én figuurlijk.
Ik heb fysiek, seksueel, emotioneel, psychisch, sociaal en spiritueel misbruik meegemaakt. De pijn zat op elk niveau van mijn leven. En toen de destructieve acties van anderen eindelijk stopten, begon ik een enorme leegte in mijn hart te voelen. Ik liep rond als een zombie. Net zoals zoveel mensen nog steeds op deze planeet – dood van binnen, levend aan de buitenkant.
Ik was verblind door pijn, verdriet en bitterheid.
En die ene vraag: Waarom ik? – die kende ik maar al te goed.
Langzaam kwamen er nieuwe ervaringen op mijn pad. Ervaringen die me mijn kracht lieten zien, maar ook duidelijk maakten hoe ik níét meer wilde leven.
Een paar jaar geleden viel mijn leven uit elkaar – deels door onbewuste keuzes, deels door een hogere kracht die me naar plekken leidde waar ik zelf nooit zou zijn gegaan. Mijn ziel doofde uit. Mijn hart sloot zich steeds meer.
Tot ik midden in die duisternis een fluistering hoorde vanuit mijn hart:
“Richt je aandacht niet op wat je niet wilt. Begin te voelen wat je wél verlangt. Begin überhaupt met voelen.”
En ik voelde. Alles tegelijk: lichamelijke pijn, pijn in mijn ziel, pijn in mijn geest. Ik wilde vluchten – zoals ik vroeger deed – in verdoving, in chaos, in vergeten.
Maar mijn hart bleef spreken:
“Ontdek wat je werkelijk verlangt… en volg dat pad.”
Dus keerde ik terug naar mijn grootste passie – creëren. Ik kon nauwelijks uit bed komen, dus begon ik te tekenen. En de innerlijke criticus schreeuwde: “Je bent waardeloos. Je verdient geen liefde. Wat denk je wel? Een kunstenaar?”
Maar ik bleef creëren. Want als ik creëer, leef ik. Mijn ziel ademt. Mijn hart danst.
Ik heb talloze werken weggegooid, talloze tranen gehuild. Maar ik bleef trouw aan dat ene fluisterende stemmetje.
Ik begon mezelf te kiezen.
Ik begon mijn pad te eren.
Ik werd degene die ik altijd naast me had willen hebben.
Ik zei vaarwel tegen alcohol, tegen sigaretten, tegen mensen die me naar beneden haalden. Ik zei “nee” als ik “nee” voelde. Ik koos alleen nog maar wat echt goed voelde in mijn hart.
💬 Ja, deze weg voelde soms “eenzaam”.
Maar hij was vol vertrouwen, begrip en verbinding met de waarheid. Want als je je hart kiest – dan valt de rest vanzelf op z’n plek, op jouw voorwaarden.
Tegenwoordig doe ik vaak dingen die me bang maken.
Maar ik luister.
Naar mijn hart.
Want het hart weet.
Je kunt niet voluit leven met een gesloten hart.
💔 Dus waarom houden zoveel mensen hun hart nog dicht? Omdat het hoofd zegt: “Het is gevaarlijk.”
Maar de waarheid is: zonder je hart leef je in een illusie.
🕊 Laat los.
Laat de controle varen.
En begin met voelen.
Je hebt geen controle over de buitenwereld. Maar je hebt altijd een keuze: Wat kies jij de volgende keer?
Je hart of je hoofd?
Welke melodie wil jij toelaten in jouw leven?
🎶 Ik kies de melodie van het hart.
Want het hart kent alle antwoorden.
Het hart kent de weg.
Met liefde,
Karolina
Opmerkingen