Dag 5 – Leven met intentie. Rust in de chaos. De waarheid die het licht niet vreest.
- Karolina Cichoń
- 21 mei
- 3 minuten om te lezen
Sinds een paar dagen leef ik met meer helderheid, met meer gerichtheid. Bewuster. Met mijn hart naar binnen gekeerd.
En weet je wat ik merkte?
Hoe meer ik echt aanwezig ben – in mij, voor mij – hoe minder macht de chaos van buitenaf over mij heeft. Het stuurt me niet meer. Ik ren er niet meer achteraan. Ik probeer niet meer koste wat kost alles en iedereen om me heen te fixen.
Want wat wij vaak "chaos" noemen… is vaak niets meer dan een projectie – van een ander, of van jezelf. Een krampachtig vasthouden aan oude versies van wie je ooit was. De verwachting dat de buitenwereld je rust zal geven, terwijl je die zelf niet kunt of durft toe te laten.
Ik heb lang geprobeerd een ‘ideale vrouw’ te zijn. Aangepast. Netjes. Braaf. En jarenlang heb ik situaties getolereerd die niemand ooit zou moeten verdragen. Herken je dat?
Dat je wordt beoordeeld… gewoon omdat je jezelf bent.
Dat je wordt gestraft omdat je andere behoeften hebt, omdat je groeit.
Dat je wordt vernederd omdat je emotionele of fysieke mishandeling niet langer tolereert.
Ik ken het ook. Te goed.
Ik herinner me een relatie die bedoeld was als veiligheid… maar voelde als langzaam afbreken. Ik kreeg woede over me heen omdat ik ijs uit een bakje at. Omdat ik een moment voor mijn eigen creatie koos. Omdat ik simpelweg even mijn knuffel wilde vasthouden – als een kind.
De adem stokte in mijn borst...
Ik werd verweten niet vrouwelijk genoeg te zijn, te kil, te egoïstisch – alleen maar omdat ik grenzen aangaf. Tot die ene dag… waarop ik letterlijk een klap in mijn gezicht kreeg. Maar het was niet mijn hart dat brak – dat had al lang geleden gebloed. Het was de muur van stilte die brak. De muur waarachter ik mijzelf al te lang verstopt hield.
Uit die barst… kwam kracht.
Niet meteen. Eerst kwam schuldgevoel. Wat als hij het zonder mij niet redt? Wat als het toch mijn fout was? Wat als ik toch nog één keer zou proberen…?
En toen… hoorde ik de woorden van mijn vriendin – een vrouw met een leven vol ervaringen:
“Karolina, ik ben bang dat hij je op een dag iets ergs zal aandoen.” Ze zei het kalm. Zonder drama. Maar ik verstijfde.
Niet omdat ik haar niet geloofde. Maar omdat ik wíst dat ze gelijk had.
Ik was in een relatie die niet veilig was. Met iemand die niet kon liefhebben – maar wel kon manipuleren, kwetsen en afbreken. Iemand die mijn verleden tegen me gebruikte. Iemand die mijn energie, mijn geloof, mijn kracht uit me trok – en ik gaf het… omdat ik dacht dat het liefde was.
Maar vandaag wil ik jou iets zeggen – zoals ik het ooit tegen mezelf zei:
Liefde doet geen pijn.
Liefde slaat niet.
Liefde zwijgt niet met opzet (gaslighting).
Liefde kleineert niet, schaamt je niet, bedreigt je niet.
Liefde gebruikt jouw kwetsuren niet als wapen.
Wat pijn doet – is geen bewijs van liefde. Wat je breekt – verdient jouw hart niet.
Dat is niet de kracht van een man die zijn waarde kent.
Dat is een persoon zonder zelfvertrouwen, die het jouwe afpakt – alleen om zichzelf even belangrijk te voelen.
Ja, ik huil terwijl ik dit schrijf. Want ik heb geprobeerd snel door te gaan. Met werk. Met drukte. Maar mijn hart herinnert zich. En ik wil niet meer zwijgen.
Want misschien… leest iemand aan de andere kant van dit scherm dit precies op het juiste moment. Misschien ben jij dat wel.
Dus als je ooit opnieuw in een relatie stapt… Kies iemand die naast je staat. Die jouw dromen voedt – niet vernietigt. Die je waarde blijft zien – ook als jij die even vergeet.
En tot die tijd?
Kies jezelf.
Niet als laatste redmiddel. Maar als de mooiste beslissing van je leven.
Want je bent liefde waard die:
respecteert
zorgt
ondersteunt
Want ware liefde… vermenigvuldigt geluk wanneer je het deelt.
Misschien weet je nog niet hoe je moet opstaan. Misschien denk je dat je geen kracht hebt. Maar één ding weet ik zeker – je bent al begonnen.
Dat je dit leest… betekent dat je gekozen hebt. Gekozen om wakker te worden. Gekozen om te léven.
Met liefde,
Karolina
Vrouw in proces | Ziel die niet langer wegloopt voor haar hart | Kunstenares van waarheid
Opmerkingen