Ik, wij en de wereld om ons heen

Toen ik aan deze tekening begon, begon ik te begrijpen wat echte verbinding is – met mezelf, met een ander mens en met de wereld om mij heen. Alles wat er in onze dromen gebeurt, weerspiegelt onze verlangens, dromen, fantasieën en soms de donkerste hoeken van onze ziel. De droomwereld kan soms echter voelen dan de wereld die we zien wanneer we wakker worden. Ze kan ons meenemen naar de diepten van ons onderbewustzijn, maar ook naar de ruimte van de ziel – die ziel die herinnert en verbonden is met anderen via onzichtbare energetische draden.

De ziel leidt ons door het leven in een menselijk lichaam, zodra we stoppen met alleen in ons hoofd te leven en meer gaan voelen. Voelen is de laatste jaren mijn kompas geworden. Dankzij dit voelen kan ik me verbinden met mezelf én met anderen. Dankzij dit voelen hoef ik niets te bewijzen om me een vervulde vrouw te voelen. Dankzij dit voelen kan ik zonder grenzen creëren en ervaren wat onzichtbaar is voor het oog.

Soms heb ik het gevoel dat ik niet van deze planeet ben – dat mijn plaats ergens tussen de sterren ligt. En misschien is dat altijd zo geweest. Ik hou ervan het pad voor anderen te verlichten, hoop te brengen waar die ontbreekt en mensen met liefde te omarmen. De sterren doen hetzelfde – ze stralen, ongeacht of iemand ze ziet, en blijven tegelijkertijd een mysterie. Ze brengen troost aan de ziel en hebben de kracht om licht te ontsteken in zichzelf én in anderen.

Sinds mijn kindertijd heb ik ervan gehouden om naar de hemel te kijken – in de schoolbanken, op een weiland, in de bus. Tot op de dag van vandaag doe ik dat nog steeds. Wanneer mijn hoofd het antwoord niet weet, hoef ik alleen maar omhoog te kijken – en dan voel ik rust en weet ik dat ik nooit alleen ben. Sterren, hoewel zo ver weg, lijken een deel van mijn ziel te zijn. Ik geloof dat degenen die dit leven hebben verlaten, nu deel uitmaken van het universum. Die gedachte geeft mij hoop en troost – want er is altijd iemand naast me, lichamelijk of geestelijk.

Vroeger dacht ik dat je voor alles moest vechten – voor vriendschap, overvloed, liefde. Nu weet ik dat ik mede-schepper ben van mijn werkelijkheid en dat alles wat gebeurt, een diepere betekenis heeft. Het leven is prachtig in zijn imperfectie – in momenten van ontroering, verwondering, vreugde, maar ook in verdriet en moeilijke emoties die bij het mens-zijn horen. Elk moment is kostbaar. Ik ben hier gekomen om te ervaren, om te leren hoe het is om mens te zijn, vrouw te zijn en schepper van mijn eigen leven.

Ik heb gemerkt dat het leven eenvoudig wordt wanneer we dromen, verlangen – en loslaten in vertrouwen, dat alles op het juiste moment komt als het universum dat zo beslist. Soms is één seconde genoeg om de liefde van je leven te ontmoeten. Soms is één blik voldoende om te voelen dat jullie harten verbonden zijn – zelfs zonder woorden. Soms worden de grootste verlangens vervuld wanneer we de controle loslaten en stoppen met bepalen hoe en wanneer ze moeten gebeuren.

Het enige wat nodig is, is je hart openen voor mensen en voor de wereld, en overvloed zal op elk vlak verschijnen. Wat er ook gebeurt, ik weet dat mijn leven een zegen is – voor mijzelf én voor degenen die op mijn pad komen. En ik weet ook dat ik op een dag terug zal keren naar mijn ware thuis – ergens tussen duizenden sterren.

Maar tot die tijd wil ik van de mensen houden bij wie ik me thuis voel. Want hun zielen maken dat ik alles heb waar ik naar verlang. Thuis is daar waar het hart openstaat en je met vreugde ontvangt. Jouw hart creëert het thuis – waar je ook bent. En wie je daar toelaat, bepaal jij alleen.

Onthoud – het huis dat we op deze planeet creëren, bestaat niet alleen uit muren en pilaren. Het is de liefde die je deelt met anderen. In welke vorm – dat is jouw keuze.

Met liefdevolle omhelzing,

Karolina

Me, we and the world around us, 50cm x 70cm